Het is best wel een beetje verrassend te noemen dat je de debuutplaat van een jonge Schotse folkmuzikante ziet verschijnen bij het Nederlandse Strictly Country Label van Pieter Groenveld, al wordt het mysterie iets minder groot, als je de ondertitel van het project erbij leest. Die luidt namelijk “Si Kahn’s Songs of Courage and Resistance”. Wie al een ietsje langer meegaat, en in heuse, hedendaagse folk geïnteresseerd is, kent natuurlijk de figuur Si Kahn. De man wordt eerstdaags 80 en is al sinds de jaren ’60 onverdroten actief in de sociale bewegingen van de zuidelijke Verenigde Staten. Een heuse activist dus, maar dan in de betekenis die die term had, vóór de anti-woke maffia er zich mee bemoeien. Sociaal onrecht en de strijd daartegen, zijn al decennia lang de drijfveer van deze heerlijke man -we mochten hem ooit live meemaken in Toogenblik in Haren-, die een zodanig sterke uitstraling heeft, dat hij maar ergens hoeft binnen te komen om onmiddellijk de lucht te laten opklaren.

Tot hier deze korte inleiding, die misschien wel nodig is om het bestaan van deze plaat te kunnen duiden: Kahn wordt dus 80 en dus dacht Pieter Groenveld dat het moment aangebroken was voor een heuse tribute plaat. Nu circuleerde er op het wereldwijde web een filmpje, waarin de Schotse Phoebe Rees een verzie zong van Kahn’s “Mississippi Summer”. Enig naspeuren leerde dat de Phoebe in kwestie een eerder ongewoon levenspad bewandelde: mama werkte in een muziekwinkel en bracht haar een aantal instrumenten mee, die ze gaandeweg ook leerde bespelen: klarinet, ocarina, concertina, accordeon…het stond allemaal op het menu en het menu van thuis geserveerde muziek, gaande van Schubert tot Dylan en Boliviaanse traditionele dans, deed de rest: er werd een heuse folkmuzikante gevormd, die ook nog eens uit het juiste sociale hout gesneden bleek. Phoebe ging als vrijwilliger in Mumbai en Sao Paulo werken en maakte haar klassieke muziekopleiding af in Edinburgh en Londen, zonder ooit de Schotse folk en de daaraan verbonden strijd om sociale rechtvaardigheid uit het oog te verliezen. Ze werd dus violiste.

Het ene bracht het andere mee: Si Kahn was te vinden voor een plaat met alleen maar zijn songs, hij bracht zelf Phoebe aan bij Groenveld en die ging in zijn eigen omgeving op zoek naar de nodige begeleiding. Die vond hij bij de onvolprezen Janos Koolen en diens muziekgenoot en bassist Lucas Beukers. Wie tegenwoordig Janos in huis haalt krijgt er haast vanzelf Sophie Janna bij, één van onze Lasses en voilà: de band was geboren. o’n verzameling talent om aan de slag te gaan met een oeuvre dat al tijden lang zijn deugdelijkheid bewezen heeft, dat kan alleen maar goed gaan en dat doét het ook. Phoebe toverde fraaie arrangementen tevoorschijn, Janos, Lucas en Sophie gingen er mee aan de slag in Studio Doornenburg en het resultaat is behoorlijk indrukwekkend. Tenminste voor wie echt wil luisteren. De geest van de tweede helft van vorige eeuw is permanent aanwezig, al bevat de plaat ook heel recent werk, zoals bijvoorbeeld In Afghanistan, dat opgedragen is aan de vermoorde zangeres Fawad Andarabi. Maar ik herken met veel plezier songs als opener High on a Mountain with Ola Belle Reed, Belle La Follette, Freedom is a Constant Song en Mississippi Summer. Een klein uur lang is het genieten van prima bewerkingen van vaak klassieke folksongs en je kunt je ongegeneerd verwarmen aan de fijne boodschap van Si Kahn, die we van hieruit een bijzonder leuke 80ste verjaardag toewensen. We toosten op hem: ad multos annos!

(Dani Heyvaert)